.

Barry White aka Barrence Whitfield begon met zingen in een gospelkoor om in zijn puberteit naar funk en rock over te stappen. Hij werkte tevens in een platenzaak, waar hij van tijd tot tijd een lied ten gehore gaf en werd daar opgemerkt door gitarist Peter Greenberg van de garagerock band Lyres. White startte zijn eigen band, The Savages, en die bandnaam staat precies voor het soort muziek dat Barrence destijds, en ook nu nog, maakt. Een zeer wilde en rauwe vorm van rhythm & blues, die vermengd is met garagerock. De krijsende zang van Barrence en de gemene gitaarriffs spelen daar een belangrijke rol in en, niet te vergeten, de altijd aanwezige honkende saxofoon. Hij ziet zichzelf als een ‘soul screamer’ in de geest van Little Richard, Wilson Pickett en Solomon Burke. In 1984 kwam het debuutalbum uit, de teller staat sindsdien op 14 albums. De muziek valt het beste te omschrijven als energieke R&B soul-rockabilly, terwijl ze tegelijkertijd garage rock spelen. Opnamen in de studio geschieden veelal live, zodat de rauwe energie ook op de plaat komt.

Zijn doorbraak in Engeland kwam na een optreden in 1985, toen hij op het podium dusdanig uitzinnig en dol was dat hij flauw viel en van het podium gedragen moest worden. Eén der toeschouwers was de invloedrijke DJ Andy Kershaw. En nog steeds gaat de inmiddels 62-jarige Whitfield live als een beest te keer. Luister naar albums als ‘Dig Thy Savage Soul’ (2013) en 'Under The Savage Sky' (2015), waarop dampende rock-‘n’-roll, moddervette soul, rockabilly, roots, gruizige blues en funk op energieke wijze worden afgewisseld. Op het Bloodshot Records label verscheen pas het album 'Soul Flowers Of Titan', waarop Barrence wordt bijgestaan door Peter Greenberg op gitaar, Phil Lenker op bas, Andy Jody op drums en Tom Quartulli op saxofoon. Het plezier spat van de nummers. Niet alleen muzikaal, ook tekstuele speelsheid kan de in Florida geboren en in Boston getogen Whitfield niet ontzegd worden. De samenvatting van dit album zou uitermate kort kunnen zijn: vintage Barrence! Barrence Whitfield is overduidelijk nog steeds in staat om een wild feest van blues, rock, garage en soul te organiseren!

Met zijn komst naar Goezot stelde ik me de vraag of hij na al die jaren nog zo wild is of zou hij zijn wilde haren verloren hebben? De afwezigen op dit gezellige festival kan ik geruststellen, Barrence klinkt nog steeds zo rauw, wild en intens als in zijn beginjaren. Met Whitfields powerstrot, de reteswingende saxofoonsolo’s en het groovende gitaarspel was dit alvast een kleine sensatie. Vooraf konden we met deze ‘King of Soul, Shout & Jive & Roll’ een luchtig gesprek hebben.

Eric Schuurmans

Foto © Manon Houtackers

meer foto's Manon Houtackers